Refleksije — Amer Hadžić
21. 10 — 11. 11. 2022.
Amer Hadžić, rođen je 1987. godine u Sarajevu. U Sarajevu je pohađao i Srednju školu primijenjenih umjetnosti (Odsjek reklamna grafika), a potom Akademiju likovnih umjetnosti, Odsjek grafika, na kojoj je 2012. godine stekao zvanje Magistra likovnih umjetnosti – Grafika u klasi prof. Salima Obralića. Više puta je izlagao samostalno, a sa svojim radom je učestvovao na velikom broju kolektivnih izložbi, kako u BiH tako i na regionalnoj i internacionalnoj likovnoj sceni. Član je Udruženja likovnih umjetnika BiH, osnivač Udruženja za promociju kulture i umjetnosti ArkA, te je dobitnik više značajnih nagrada i priznanja za svoj umjetnički rad. Uposlen je na Odsjeku grafika, pri Akademiji likovnih umjetnosti u Sarajevu.
Refleksije
Tematsku okupiranost motivom bosanske kuće u radovima akademskog grafičara Amera Hadžića možemo pratiti kroz cijeli slijed godina. Najprije se „tema“ pokušava fiksirati putem grafičkog medija, a potom se autor okreće slikarskom. U ovom novijem ciklusu, izvedenom tehnikama akrila i ulja, A. Hadžić nam kroz dvadesetak kompozicija većeg formata iznosi narativ fragmentarno predstavljenih dijelova enterijera i eksterijera bosanske kuće, odnosno avlije, koja sada dobija novu dimenziju metafizičkog i intimističkog karaktera.
Slikarski izraz je u deskriptivnom smislu blizak grafičkom, autor nastoji duboko ući u materijalizaciju određenih segmenata kompozicije, ali se njegov pristup ipak mijenja. Ruka umjetnika sada se više zadržava na prezentiranju određenih tekstura koje sugeriraju trošnost i prolaznost vremena, kao i na novim figuralnim elementima poput dječijeg crteža, grafita, motiva merdevina, mačke ili ljudske siluete. Paleta boja je svedena: izuzev arhitekturalnih motiva koji ispunjavanju kadar u boji kamena ili nerijetko zaprljane patinirane fasade, uočavamo plošno i čisto realizirane dijelove neba, predstavljenog danju ili noću, toplo svjetlo koje isijava iz malenog prozora ili motiv čempresa čija simbolika zrcali smrt, prolaznost i vječni život. Posebno se, u kvalitativnom smislu, ističu partije s bogatim slojevitim teksturama. Na pojedinim kompozicijama umjetnik se poigrava našom percepcijom: na zidu koji okružuje avliju otvara se prozor s navučenom plavom zavjesom. Postavljamo si pitanja gdje se ocrtava i da li postoji jasna granica između eneterijera i eksterijera? Također, motiv merdevina naslonjenih na zid ili mačke, jednako nam impliciraju mogućnost „prelaska“ s jedne strane na drugu. Ipak, na jedinoj kompoziciji gdje se prezentira anonimna i sablasna ljudska figura pozicionirana na površini trošnog zida, osjećamo bespomoćnost i nemogućnost da se od njega odvoji. Zapravo se i silueta predstavlja kao integralni dio fasadne strukture, u formi sjenke i s iracionalnim refleksijama svjetlosti i tame.
Dvostrukost čitanja nekih elemenata kompozicija otvara nam i mogućnosti interpretacije idejnog konteksta autora. Kako nam se čini, njegov fokus je na kategoriji vremena, onoga koje je bilo i onog koje jeste, a zatim i na tragovima čovjeka i njegovog postojanja na određenom tlu. U okviru ovog ciklusa slika se stoga tradicionalni motiv bosanske kuće i avlije postupno transformira u simboličku apstrahiranu arhitekturu koja diskretno reflektira poruku/e.
Posmatrajući rad umjetnika u cjelosti, jasno se uočava kako se njegov vješti grafički i slikarski izraz razvija od deskriptivnijih realističkih opservacija, koje postupno dobijaju intimističku, simbolističku i metafizičku vrijednost, Ovakva poetika se donekle približava intrigantnim radovima velikana bosanskohercegovačke umjetnosti – Emiru Dragulju i Ibrahimu Ljuboviću.
Mišljenja smo da će Amer Hadžić posvećenim radom i dalje razvijati svoj specifični narativ koji će nas poticati na promišljanja o identitetu, prostoru i smislu života.
Ema Mazrak, historičarka umjetnosti